Myślę, czy by nie założyć właśnie tego wątku troche tak na wesoło, czyli nasze wpadki, czy nam sie przydarzyly, i w jakich okolicznosciach? Wiem, ze w sytuacji kiedy cos nam sie przytrafilo nie bylo nam do smiechu, ale po czasie jak to zwykle bywa juz mozna to opowiadac jako anegdote.

Miałbym tu co napisać, ale się nie odważę bo jeszcze mnie kto zidentyfikuje lub namierzy i dopiero będzie wstyd. Nie wiem czy jest sens pisać o naszych wpadkach.

Wydaje mi się, że przyznanie się do takich wpadek i otwarcie mówienie o nich jest jednym ze sposobów na oswojenie się ze swoimi dolegliwościami i przezwyciężenie związanych z nimi lęków.

Na moim koncie chyba nie ma żadnych spektakularnych wpadek. Kilka razy musiałem wbrew swojej woli wracać do domu do toalety, szukać takowej na mieście lub ostro zaciskać zwieracze... Nic przyjemnego...

Ja niestety mam ;/ Dwa razy musiałam się zatrzymać i niestety na szybko w plenerze załatwić potrzebę. Na szczęście była noc i nikt mnie nie widział ale to był dla mnie dramat. Długo potem nie mogłam się pozbierać psychicznie. Z resztą do tej pory nie mogę Bo zawsze w ciężkiej chwili pocieszałam się, że wytrzymam i przecież nie pęknę, bo nigdy mi się to nie zdarzyło. Teraz już się tak nie mogę pocieszać :/
No i raz pękłam w toalecie w autokarze na wycieczce szkolnej. Każdy chyba wie ze tam nie można takich rzeczy załatwiać no ale nie miałam wyjścia... Cała klasa wiedziała co i jak. Nie wiem, może się śmiali za moimi plecami ale w twarz nikt mi nie okazał nic innego jak troski i współczucia. Byłam w szoku

Ja mam na koncie jednego bączka w autokarze, który narobił trochę zamieszania i tzw. kleksa podczas miłej przechadzki ulicami rynku w Krakowie

Juz myslalam, ze poruszylam jakis temat tabu Pietre mysle, ze masz jakis lęk w zwiazku z tym namierzaniem, nie wiem, czemu tak bardzo sie boisz o tym pisac, mowic itp.

Ja raz na cwiczeniach u bardzo bardzo bardzo stresujacej pani dr. ktora byla postrachem uczelni, zamiast sie skupic na zajeciach to sie stresowalam, brzuch nadety jak cholera (to byly poczatki i nie umialam nawt probowac sie uspokoic, czy pooddychac spokojniej, nie wkrecac sobie mysli) i nagle mi tak glosno w brzuchu zaburczalo, i to tak przez kilka sekund i pani tak spojrzala w moja strone ( bo nas bylo tylko 10 osob na zajeciach) i nic nie powiedziala, ja tez nie, i dalej kontynuowala zajecia. Ale wiecie jak niedawno bylam na zajeciach jogi to starszy pan przede mna siedzacy na kocu, podczas cwiczenia bąka puścil i nikt nie zareagowal, kazdy skupial sie na cwiczeniu.Niebylo smiechow czy cos.

Flower ja to tego nawet nie liczę jako wpadki Kiedyś w auli na kilkaset osób kilka razy burczało mi w brzuchu tak strasznie długo (dobrych kilka sekund) i głośno ze cała aula się śmiała i każdy wiedział, że to ja.
Niestety moje wpadki chyba najgorsze ;/ Chyba, że ktoś ma gorzej ale się nie przyznał jeszcze. Niezależnie od tego może teraz rozumiecie czemu tak bardzo psychicznie wysiadłam, że nawet teraz jak się dobrze czuję ciągle boję się powtórki z rozrywki...

Ja miałem gorzej. Nie będę jednak o tym opowiadał bo ani to śmieszne ani pouczające (jedyna nauczka - nie wychodź z domu jeśli nie musisz). Burczenie to wiadomo wstydliwa sprawa ale to jeszcze jest do przeżycia : )

Mnie kiedyś burczenie dopadło na randce. Ale porażka : D

Ja na samym początku spotykania się z moim obecnym niestety nie powstrzymałam gazów Matko ale wstyd Ale byłam mocno po alkoholu więc zachowałam się inaczej niż normalnie i udawałam, że na coś nadepnęłam i but wydał taki dźwięk :D:D Co zabawne mój chłopak też był pod wpływem i też nie zachował się normalnie, bo najpierw był w szoku, więc gapił się na mnie z opadniętą szczęką i wytrzeszczonymi oczami a potem nie mógł się powstrzymać i się śmiał z mojego udawania, że to nie ja. Normalnie by udał, że nic nie słyszał. Ech... w zasadzie nigdy potem o tym nie gadaliśmy Dziś się zapytam czy pamięta i czy w końcu uwierzył, że to nie ja hahaha

Wstyd to się zesrać w gacie Panowie i Panie